Beschrijving

Elmer Melaan is een gelukkig mens. Zijn roeping, beroep en hobby zijn één: vrouwen. Hij kan alles met ze, altijd, en hij hoeft ze nog niet uit te zoeken ook. Dat doet zijn opdrachtgever, een man die via Elmer achter geheimen van zijn concurrenten komt.

Debby van Selm woont in een duplexhuis en werkt bij de Action. Ze heeft geen geld en geen toekomst. Ze vraagt zich af waarom die mooie man die zich Hugo noemt juist haar heeft uitgezocht om verliefd tegen te doen.

Ferdinand te Wolde is een gepensioneerde wijkagent die rechercheur had willen worden. Misschien had hij dan zijn dochter kunnen vinden die op vakantie naar Ierland ging en daar verdween. Als een vrouw hem vraagt om enkele problemen op te lossen, stijgt zijn gevoel van eigenwaarde: hij kan eindelijk rechercheren.

 

Ernst Jansen Steur was een neuroloog in het MST, het Medisch Spectrum Twente. Hij stelde vreemde diagnoses en liet onnodige operaties verrichten. Hij maakte tientallen slachtoffers en jarenlang deed niemand in het Enschedese ziekenhuis daar iets aan. Een patiënte die te lang klaagde, kreeg zwijggeld. Jansen Steur moest Enschede verlaten, maar hij werd niet vervolgd en kreeg de kans in Duitsland aan het werk te gaan.

In het buitenland worden moorden gepleegd, de een nog wreder dan de andere. Niemand in Nederland ziet een verband tussen moorden op Sicilië, in India, in New Orleans en in Canada.

Als de verhaallijnen samenkomen, heeft iedereen reden om voor zijn leven te vrezen.

 

Fragment

‘Weet je waarom ik hier ben,’ vroeg de man met het Gandhimasker. ‘Niet kleinzerig doen. Zo hard sloeg ik niet. Waarom ben ik hier, doe een gok.’

De man die in foetushouding op de grond lag kreunde. ‘Omdat u geld wilt? Ik heb geld. U mag alles hebben.’

‘Ik heb alles al, Harmen,’ zei Gandhi, ‘want ik heb jou. Ik ben niet naar India gekomen voor je geld. Zal ik je vertellen waarom ik een masker draag?’

‘Omdat u me straks vrijlaat?’

‘Omdat ik denk dat je je dan beter concentreert op foto’s. Weet je wie dit is?’

‘Ik ken hem niet, echt niet.’

‘Mijn broer,’ zei Gandhi. ‘Hij kreeg van zijn neuroloog te horen dat hij alzheimer had, dat het met hem gedaan was. Hij slikte exelon tot hij voor een trein sprong. Weet je wat exelon met je doet, Harmen?’

De foetus knikte. ‘Je kunt misselijk worden en diarree krijgen.’

‘Voor diarree hoef je alleen maar een huis in Goa te huren,’ zei Gandhi. ‘Vertel eens waarom je hier zonder je vrouw bent?’

De foetus bewoog zijn lippen, maar zei niets.

‘Kan het hierdoor komen?’ vroeg Gandhi. Hij legde een waaier foto’s op de vloer, allemaal van een man en een vrouw. De foetus keek, kreunde, keek opnieuw, kokhalsde. ‘Hebt u …’

‘Ik heb de foto gestuurd waardoor jij ruzie met je vrouw kreeg. Dat een vrindje van je patiënten de dood in dreef kon je geen donder schelen, maar dat je vrouw zich met haar blote kont op de foto liet zetten met een vreemde vent kon je niet verdragen. Straks krijg jij van mij exelon, dan vergeet je haar wel.’

De foetus drukte zijn handen tegen zijn mond. Gandhi moest ze wegschoppen om het gestamel te kunnen verstaan. ‘Waarom ik. Ik heb nooit …’

‘Iets voorgeschreven? Jij hebt de vrouw van mijn broer een zwijggeldcontract voorgelegd. Ze had kanker, maar daar zat jij niet mee. Een juridisch medewerker kwam aan de deur. Of ze wilde tekenen, dat was beter voor haar. Wat zei jij ook weer over de patiënten die helemaal niet ziek waren? Dat ze blij moesten zijn in plaats van boos? Jij hebt haar geld laten aanbieden, omdat je je vriend de neuroloog wilde beschermen, net als het ziekenhuis waarvan jij bestuursvoorzitter was. Mijn broer dood, jij dood. Ik ga je volplakken met exelonpleisters van 9,5 milligram. Het werkzame bestanddeel is rivastigmine en dat remt het enzym acetylcholinesterase. Je hersenzenuwen gaan er beter door functioneren. Ik heb 50 pleisters bij me. Je hersenzenuwen gaan erg goed functioneren in de komende uren.’

 

Recensie

Highlife: Talloze patiënten maakte Jansen Steur wijs dat ze ernstig ziek waren, hij liet ze vaak opereren en gaf ze zware medicatie. Ziekenhuisdirecties, zorgbobo's en anderen uit het old boys netwerk stonden erbij en keken ernaar … Peter de Zwaan heeft een spannend misdaadverhaal geschreven rond de heer Jansen. Hij legt de nadruk op de lamlullige figuren (notabelen) die zo'n kwakzalver de hand boven het hoofd houden. Mooi, cynisch beeld van een symptoom binnen de verrotte zorgcultuur in Nederland. Het beschermen van de ''Amice Collegae''. Vooral niet lezen als je op een ziekenhuis-wachtlijst staat en ook niet als je een zwakke maag hebt. T' is een sleutelroman, dus als je het boek uit hebt, is het leuk googelen.

(Feije Wieringa ****)

 

Crimezone.nl: Met De Loverman heeft De Zwaan geen dertien-in-een-dozijnthriller geschreven, maar vertelt hij een intrigerend en spannend verhaal over de gevolgen van de kwade handelingen van Ernst Jansen Steur … Peter de Zwaan weeft deze draden knap tot elkaar en bouwt zo een goed geconstrueerd verhaal op … Enig minpunt aan het verhaal is dat het wellicht iets te kort is om alles goed neer te zetten … Feit is echter dat Peter de Zwaan met De Loverman een boeiend verhaal heeft geschreven over de consequenties van medische missers van een controversieel persoon. Dat daarbij de mensen die deze wandaden in de doofpot hebben gestopt een flinke veeg uit de pan krijgen, is volkomen terecht. De Loverman is een authentieke en vindingrijke thriller, die zeker weer mee zal dingen naar een Gouden Stropnominatie.

(Mads Bruijnesteijn ***)

 

theSword: Om maar met de deur in huis te vallen: De Loverman is een geweldig en gewelddadig goed boek dat zo’n beetje alle thrillers in het Nederlandse taalgebied in de schaduw stelt. Het boek lijkt te gaan over Elmer. Hij is een loverman, de volwassen variant van loverboy … Hiernaast is er ook een verhaallijn over een moordenaar die een aantal mensen gruwelijk vermoordt …Gaandeweg blijken deze twee verhaallijnen nauw verweven te zijn en wordt ook duidelijk wat de link is met ‘de zaak Jansen Steur’… Peter de Zwaan heeft dit allemaal (en veel meer!) zeer knap verwerkt in dit intrigerende verhaal …

Het is vooral de stijl die dit boek bijzonder maakt. De Zwaan hanteert een ruwe stijl, waarin de menselijke zwaktes (wraak, ijdelheid) op een brute manier bloot gelegd worden. Hij vult dat aan met treffend beeldspraak, zoals: ‘praten met Ludo was als lopen op de hei, elke keer stapte je op een pol en zwikte je enkel…’ Dat maakt dat het, ondanks de nare en wrange thematiek en setting, een genot is De Loverman te lezen. Anders dan veel misdaadverhalen is dit een boek dat wel een goede intrige heeft en dat wel goed geschreven is. Kom daar maar eens om bij de veel verkopende, zogenaamd literaire, maar in werkelijkheid flodderige thrillers.

(Johan Bordewijk *****)

 

Biblion: ‘Een vlot leesbaar spannend verhaal in korte hoofdstukken. Steeds wordt er vanuit een ander perspectief verteld, waardoor de verschillende personages goed uit de verf komen. Verrassende ontknoping.’

(Ria Scholten-Boswerger)

 

 

 

 

De Loverman
Titel:De Loverman
Uitgever:Uitgeverij Zwarte Zwaan
Jaar:2013
Serie:
Pagina's:266
Isbn:978-90-820523-1-2